Kaart (cartografie) - Achalgori (plaats) (Akhalgori)

Achalgori (Georgisch: ახალგორი; Russisch: Ахалгори) of Leningor (Ossetisch:Ленингор; Georgisch: ლენინგორი, Leningori; Russisch: Ленингори, Leningori) is een 'nederzetting met stedelijk karakter' in het zuidoosten van de Georgische afscheidingsregio Zuid-Ossetië met 1.033 inwoners (2015). Het is het administratief-bestuurlijk centrum van het Zuid-Osseetse district Leningor alsmede van de Georgische de jure gemeente Achalgori. Voor de Georgische autoriteiten ligt Achalgori in de regio Mtscheta-Mtianeti. Achalgori ligt op een hoogte van ongeveer 820 meter boven zeeniveau aan de voet van het Lomisigebergte op de linkeroever van de Ksani, een linkerzijrivier van de Mtkvari. Achalgori is het centrum van de Georgische gemeenschap in Zuid-Ossetië.

De naam Achalgori is afgeleid van de Georgische woorden voor "nieuw" (ახალი, achali) en "heuvel" of "berg" (გორა, gora), en moet worden gelezen als Nieuw Gori. In de omgeving zijn prehistorische vondsten gedaan uit het neolithicum van menselijke bewoning, en er zijn rijke grafschatten uit de vroege middeleeuwen opgegraven. Achalgori was vanaf de late middeleeuwen een belangrijke gefortificeerde plaats in het hertogdom Ksani (saeristavo), dat in 1569 door Simon I van Kartli ingelijfd werd. In de 17e en 18e eeuw was Achalgori een belangrijke handelsplaats in het hertogdom. Al in de late middeleeuwen had Achalgori een gemengd Armeens-Georgische bevolking, dat in latere eeuwen zo bleef. In de 19e en begin 20e eeuw was Achalgori dominant Armeense plaats geworden. Achalgori werd in 1922 ondanks de historische Georgische en Armeense bevolking toch in de Zuid-Ossetische Autonome Oblast opgenomen.

Medio 1935 werd Achalgori vernoemd naar Vladimir Lenin en kreeg het de naam Leningor(i). Tijdens de industrialisatie onder het Sovjetregime kwamen er wijn- en vruchtensapfabrieken, en een filiaal van de naaifabriek van Tbilisi. In 1960 werd Leningor een 'nederzetting met stedelijk karakter' (Georgisch: დაბა, daba), en medio 1991 veranderden de Georgische autoriteiten in een golf van de-Sovjetisering de naam terug in Achalgori. De Zuid-Ossetische de facto autoriteiten houden echter de naam Leningor aan.

Na de burgeroorlog in 1991-1992 bleven de Georgische autoriteiten het gezag houden over Achalgori. Het stadje bleef tijdens de verschillende episodes van oplopende spanningen en geweld in het Georgisch-Ossetisch conflict betrekkelijk buiten schot, mede door de lastige bereikbaarheid vanuit de Ossetisch bevolkte gebieden en de afgelegen ligging ten opzichte van de conflicthaarden rond Tschinvali. De Russisch-Georgische Oorlog in 2008 betekende echter wel het einde van de Georgische controle over Achalgori en een gedeeltelijke uitvlucht van de bevolking. De achtergebleven Georgische gemeenschap leeft sindsdien in moeilijke omstandigheden met door de jaren steeds verder ingeperkte burgerrechten, zoals taal en reizen naar Georgisch gecontroleerd gebied voor onderwijs, medische zorg of sociaal bezoek. Dit leidt in toenemende mate tot humanitaire noodkreten uit Achalgori en omgeving. Mede hierdoor verlaten meer Achalgori-Georgiërs het gebied, en met name nadat de Zuid-Osseetse autoriteiten het 'Familie Hereniging Programma' zijn gestart waarin het vertrekkers afstand laat nemen van bezit in Zuid-Ossetië en hen enig recht op terugkeer ontneemt.